Cennet vatanımın politikacılarının (Allah hepisini başımızdan eksik etmesin(!), özellikle demokrasi yıldızlarını) dillerinden düşürmediği bazı klişe laflar var. Misal milletvekili dokunulmazlığı, dengeli gelir dağılımı vs. Bunlar her seçim öncesi mikrodalgada 1-2 hafta ısıtılır ondan sonra bir sonraki seçim yalan rüzgarına kadar unutulur. Son dönemlerin moda lafı da istikrar.
Uzun bir koalisyonlar döneminden geçen Türkiye -kötü de yönetilmesinin etkisiyle- bütün suçu beceriksiz politikacılarında değil, koalisyonlara buldu. Eh biraz bıkkınlık, biraz da diğer adaylara doymuşlukla yumurtadan hiçbir şey vaat etmeyen sadece "Değiştik, yeniyiz" diyen AKP çıktı. Sonrası malum detaya girmiyorum.
Şimdi yeniden bir seçim dönemi geldi. AKP'nin tutunduğu yegane dal istikrar. AKP ve destekçisi medya kurulacak olası bir koalisyonun ülkeyi tekrar o 'kötü' günlere döndüreceğine, koalisyon hükümetinin 'öcü' olduğunu işliyorlar. CHP de gözünü yükseğe dikmiş istikrar için tek başına iktidar olmaya aday olduğunu söylüyor. Bu gerçekten şart mıdır çok merak ediyorum. İstikrar demek illa tek parti koalisyonu mudur? Ülke yönetmeye talip koca koca adamlar -2 farklı parti de olsa- bir araya gelip adam gibi, "tek parti iktidarı" gibi yönetemiyolar mı ülkeyi?
Mesela İtalya'da -ki karakteristik olarak bize çok benzediği hep söylenir- 9 partinin oluşturduğu Zeytin Ağacı koalisyonu sağ Berlusconi'nin hükümetine 2006 seçimlerinde son verdi. 9 ayrı partinin de seçim programında hassasiyetleri gözönünde bulundurulmuş ve hepsi hala kimliklerini koruyolar. Keza Almanya'da da bir koalisyon hükümeti iş başında (bundan önceki hükümet de 3 partili bir koalisyondu). Bütün bu ülkeler acaba istikrardan yana değiller mi?
Parlementoda ve dolayısıyla hükümette daha adil ve katılımcı bir temsilin olması gerekiyor. Zira oyların büyük bir kısmının dışarıda kaldığı mevcut meclis sırf bu sebeple çok büyük gerginliklere sebep oldu. Daha fazla kesimi temsil eden bir hükümet eğer amacı gerçekten ülkeye hizmetse pekala "istikrarı" devam ettirebilir. Bir koalisyon olsa bile...
Ek: Post ettikten sonra benzer bir yazı buldum. Erdal Şafak yazmış, çok da güzel yazmış...
Uzun bir koalisyonlar döneminden geçen Türkiye -kötü de yönetilmesinin etkisiyle- bütün suçu beceriksiz politikacılarında değil, koalisyonlara buldu. Eh biraz bıkkınlık, biraz da diğer adaylara doymuşlukla yumurtadan hiçbir şey vaat etmeyen sadece "Değiştik, yeniyiz" diyen AKP çıktı. Sonrası malum detaya girmiyorum.
Şimdi yeniden bir seçim dönemi geldi. AKP'nin tutunduğu yegane dal istikrar. AKP ve destekçisi medya kurulacak olası bir koalisyonun ülkeyi tekrar o 'kötü' günlere döndüreceğine, koalisyon hükümetinin 'öcü' olduğunu işliyorlar. CHP de gözünü yükseğe dikmiş istikrar için tek başına iktidar olmaya aday olduğunu söylüyor. Bu gerçekten şart mıdır çok merak ediyorum. İstikrar demek illa tek parti koalisyonu mudur? Ülke yönetmeye talip koca koca adamlar -2 farklı parti de olsa- bir araya gelip adam gibi, "tek parti iktidarı" gibi yönetemiyolar mı ülkeyi?
Mesela İtalya'da -ki karakteristik olarak bize çok benzediği hep söylenir- 9 partinin oluşturduğu Zeytin Ağacı koalisyonu sağ Berlusconi'nin hükümetine 2006 seçimlerinde son verdi. 9 ayrı partinin de seçim programında hassasiyetleri gözönünde bulundurulmuş ve hepsi hala kimliklerini koruyolar. Keza Almanya'da da bir koalisyon hükümeti iş başında (bundan önceki hükümet de 3 partili bir koalisyondu). Bütün bu ülkeler acaba istikrardan yana değiller mi?
Parlementoda ve dolayısıyla hükümette daha adil ve katılımcı bir temsilin olması gerekiyor. Zira oyların büyük bir kısmının dışarıda kaldığı mevcut meclis sırf bu sebeple çok büyük gerginliklere sebep oldu. Daha fazla kesimi temsil eden bir hükümet eğer amacı gerçekten ülkeye hizmetse pekala "istikrarı" devam ettirebilir. Bir koalisyon olsa bile...
Ek: Post ettikten sonra benzer bir yazı buldum. Erdal Şafak yazmış, çok da güzel yazmış...
0 Comments:
Post a Comment